In april 2023, na een zomer van het begeleiden van canyontochten in Spanje en Italië, besloot een deel van ons team om zelf op avontuur te gaan. Samen met het Belgium Canyoning Expedition Team, beter bekend als Les Mecc's, trekken ze de hele wereld rond om canyons te verkennen waar nog nooit eerder iemand geweest is. Dit keer leidde hun reis hen naar Costa Rica, het land van watervallen, vulkanen en poema's.
Johan Aguilar Vargas, een vriend en ervaren canyoneer uit Costa Rica die al veel Canyons in het land had ontdekt, had ons team al drie jaar achter elkaar uitgenodigd. Echter, drukke agenda's en andere verplichtingen hadden hen tot nu toe weerhouden om op zijn uitnodiging in te gaan. Maar in april 2023 werd besloten dat het tijd was om de sprong te wagen en richting de jungle van Costa Rica af te reizen.
Johan wist dat er nog veel onontdekte canyons verborgen lagen aan de voet van de vulkanen in Costa Rica. Er was echter één nadeel: eind april markeerde het overgangsgebied tussen het droge seizoen en het regenseizoen in Costa Rica. De expeditie zou dus deels een gok worden, maar ons team bereidde zich voor op alle mogelijke scenario's.
Aangezien ze nog niet eerder met Johan hadden samengewerkt, besloten ze op hun eerste dag een technische afdaling te doen in de Bonilla Canyon (V5A4IV), gelegen in de regio van de Turrialba vulkaan. Deze canyon bood een perfecte mix van verticale en aquatische uitdagingen, waardoor het team van acht goed op elkaar ingespeeld raakte. Na een prachtige afdaling waren ze klaar voor verdere verkenning.
Een expeditie vergt veel voorbereiding, en ons ervaren expeditieteam nam dit dan ook uiterst serieus. Ze bestudeerden kaarten om mogelijke wandelpaden of toegangen tot potentiële nieuwe canyons te vinden.
Op dag twee begon het echte werk. Het team verdeelde zich om twee potentiële projecten in de Turrialba regio voor te bereiden: Chindama en Dos Novillos. Maar al snel werden ze geconfronteerd met enkele obstakels. Ten eerste ontdekten ze dat veel wandelpaden rondom de vulkaan zich bevonden op privéterreinen of finca's (lokale ranches of boerderijen). Toestemming van de eigenaars was vereist om deze paden te betreden en eventuele problemen te voorkomen. Ten tweede realiseerden ze zich al snel dat zelfs een kort stukje bos in de jungle urenlang wandelen kon betekenen.
Het "Dos Novillos" team vertrok goed voorbereid met machetes in de hand om een toegangspad naar het bovenste gedeelte van de canyon vrij te maken. Onderweg raakten ze aan de praat met een lokale bewoner die hen vertelde dat hij een week eerder een poema had gefilmd in dit gebied. Ondanks deze informatie zetten ze toch moedig hun tocht voort, zij het met een licht angstig gevoel. Na enkele uren zwoegen en zweten bereikte het team eindelijk de rand van de canyon. Verdere voortgang was echter onmogelijk zonder touwen.
Het tweede team dacht dat hun plan aanvankelijk iets makkelijker zou zijn, maar zoals altijd verloopt een expeditie zelden volgens plan. Ondanks toestemming om het privéland met hun 4x4 te betreden, kwamen ze al snel vast te zitten op een punt waar de "weg" verdwenen was. Hun wandeling werd plotseling 6 km langer. Onderweg begon het ook nog eens te regenen, waardoor het pad veranderde in een modderige stroom. Na ongeveer 3 uur en 700 hoogtemeters bereikten ze uiteindelijk hun bestemming. Doorheen de wolken kon de drone even opstijgen en bevestigde al snel wat ze vermoedden: prachtige watervallen in zowel het bovenste als het middelste deel van de rivier. Nog eens 3 uur later, met modderige benen, keerden ze terug naar boven met een veelbelovend project in handen.
Laat in de avond kwamen beide teams weer samen om een plan voor de volgende dag te maken. Na "Dos Novillos" ook van onderaf te hebben bekeken, besloten ze dat het risico te groot was om op dit moment van het jaar aan zo'n uitdagend project te beginnen. Overnachten in de canyon zou onvermijdelijk zijn en het gevaar om vast te komen zitten tijdens een regenbui was te groot.
Chindama leek iets realistischer en haalbaarder, maar er waren nog steeds logistieke uitdagingen met betrekking tot de in- en uitstap. Het team overwoog om een bivak tussen het bovenste en middelste gedeelte op te zetten. Aangezien de voorbereiding op dat moment echter nog niet voldoende was, besloten ze zich te concentreren op het bovenste gedeelte van dit grote project.
Met de eerste zonnestralen begonnen ze aan dag drie. Ze namen voldoende drinkwater, eten, noodonderkomen en reddingsmateriaal mee. Na de onvermijdelijke zes kilometer wandelen bereikten ze relatief snel het beginpunt van de canyon. In een snel tempo werkten ze zich door de vele obstakels en rappels van de canyon heen. Uiteindelijk bleken er 27 rappels, meerdere sprongen en afdalingen te zijn.
Helaas sloeg kort voor het einde van de canyon het noodlot toe. Een van de teamleden brak zijn voet terwijl hij een potentiële glijbaan verkende. Een rots net onder het wateroppervlak verraste hem en al snel werd duidelijk dat er iets mis was. Het slachtoffer werd direct gestabiliseerd en er werd een plan opgesteld voor verdere redding. Op dat moment hadden ze nog drie uur daglicht over en geen bereik met de buitenwereld. Ze realiseerden zich al snel dat ze op zichzelf waren aangewezen.
Gelukkig was het team goed voorbereid op dit soort situaties en werd er snel en efficiënt een plan uitgevoerd. Een deel van het team ging verder met het laatste deel van de canyon, terwijl een ander deel het slachtoffer ondersteunde en hielp tot aan het einde. Een uur en een half later bevond iedereen zich buiten de canyon en nog eens zeven uur later wachtten ambulances van het Rode Kruis hen op, die zich een weg hadden gebaand door het dorre landschap van de vulkaan.
De onverzettelijke kracht van het team zorgde ervoor dat ze niet in de jungle hoefden te overnachten. Tijdens hun laatste klim naar boven, op het modderige pad, kwamen ze oog in oog te staan met een poema. Wat eerst leek op een grap die ze elkaar vertelden na het horen van het verhaal van de local, werd al snel werkelijkheid toen hun lampen de ogen en imposante gestalte van deze grote katachtige belichtten. Gelukkig schrikken canyoneers zo'n groot beest af en bleef iedereen relatief kalm gezien de omstandigheden. De poema bleef alert in de struiken terwijl ze voorzichtig verdergingen, stenen in hun handen als mogelijke bescherming.
Na een welverdiende rustdag besloot het team om tijdens de resterende dagen van hun expeditie hun focus te verleggen. Ze zetten potentiële projecten even 'on hold' en verplaatsten zich naar de regio rond Bajos del Toro, waar enkele wereldklasse canyons te vinden zijn. Ze legden contacten en smeedden plannen. Les Mecc's zullen zeker terugkeren naar dit prachtige land om onvoltooide projecten voort te zetten en nieuwe ontdekkingen te doen.
Ondertussen worden de kaarten dieper bestudeerd en wordt er in samenwerking met Johan gewerkt aan een topoboek van Costa Rica. Blijf op de hoogte van de expedities en avonturen van Les Mecc's via sociale media - Belgium Canyoning Expedition Team.
Voor alle liefhebbers van bergen en avontuur is Costa Rica een plek vol mogelijkheden en uitdagingen, wachtend om ontdekt te worden door dappere avonturiers zoals Les Mecc's.
